podając swojego maila akceptujesz nasza politykę prywatności.
Ze stolicy Dolnego Śląska pochodzą utytułowane i rozpoznawalne kluby koszykarskie, z wieloletnią tradycją i rzeszą kibiców. Najbardziej znany spośród nich - WKS Śląsk Wrocław - jest zdobywcą największej liczby tytułów na krajowej arenie: 17 Mistrzostw Polski i 14 Pucharów Polski. W koszykówce kobiet prym we Wrocławiu wiedzie 1KS Ślęza Wrocław - dwukrotne Mistrzynie Polski. W sporcie dzieci i młodzieży w mieście wyróżnia się także WKK Wrocław - trzynastokrotny Mistrz Polski w różnych kategoriach wiekowych.
Maciej Jerzy Zieliński (ur. 5 stycznia 1971 w Wałbrzychu) – polski koszykarz, grający na pozycji rzucającego obrońcy. Wielokrotny reprezentant kraju, dwukrotnie uczestnik Mistrzostw Europy. Radny Wrocławia V i VI kadencji, poseł na Sejm VII kadencji.
Profesjonalną karierę koszykarską zaczynał w 1986 w klubie sportowym AZS Olsztyn. W 1987 przeszedł do Śląska Wrocław, w którym grał przez pięć lat. W 1992 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie został zawodnikiem klubu uczelnianego z Providence w ramach NCAA. W 1995 powrócił do Wrocławia, ponownie zaczął występować w Śląsku Wrocław. Grał w tym zespole do zakończenia kariery sportowej w 2006[1].
Największe sukcesy klubowe odnosił ze Śląskiem Wrocław. Osiem razy zdobywał mistrzostwo Polski (1991, 1992, 1996, 1998, 1999, 2000, 2001 i 2002), trzykrotnie Puchar Polski (1992, 1997 i 2004) i dwukrotnie Superpuchar Polski (1999 i 2000)[1].
W 1990 wziął udział w mistrzostwach Europy do lat 18[2], na których Polacy zajęli szóste miejsce. W kolejnych latach zaczął regularnie grać w reprezentacji narodowej seniorów. Był w kadrze na mistrzostwach Europy w 1991 i 1997[3] (na obu turniejach Polska zajmowała 7. miejsce).
Ze Śląskiem Wrocław wielokrotnie występował w europejskich pucharach, tj. Puchar Saporty czy Puchar Koracia[3].
W 2006 został zawodnikiem zespołu futbolu amerykańskiego The Crew Wrocław[4], z którym w 2007 zdobył mistrzostwo Polski.
Spędził 3 sezony (1992-95) w zespole Providence Friars. W sezonie 1993/94 pomógł drużynie w awansie do turnieju finałowego NCAA (1994 NCAA Tournament), ale nie wystąpił w meczu pierwszej rundy przeciwko Alabamie, który Providence przegrali 70-76 i odpadli z rozgrywek.
W 70 meczach (w sumie 640 minut) uzyskał 189 punktów (średnia na mecz: 2,7), 85 zbiórek (1,2), 52 asysty (0,7), 18 przechwytów (0,3) i 14 bloków (0,2). Jego celność rzutów z gry wyniosła 39,8% (64 celne na 161 oddanych), rzutów wolnych – 72,0% (36 na 50), a rzutów za trzy – 32,5% (25 na 77). Popełnił także 62 faule i zanotował 36 strat. Występował z numerem 24. W sezonie 1994/95 jego kolegą w drużynie był inny reprezentant Polski, Piotr Szybilski.
W 2006, po zakończeniu zawodowej kariery koszykarskiej, wystartował w wyborach samorządowych, uzyskując z listy Platformy Obywatelskiej mandat radnego wrocławskiej rady miejskiej[5]. W 2010 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję[6].
Zajął się także prowadzeniem własnej działalności gospodarczej. W 2011 został prezesem drugoligowego w tym czasie koszykarskiego klubu Śląsk Wrocław[7].
W wyborach w 2011 uzyskał mandat poselski, kandydując z listy PO w okręgu wrocławskim i otrzymując 6099 głosów[8]. W 2015 nie został wybrany na kolejną kadencję.
W listopadzie 2017 został wiceprezesem pierwszoligowego klubu koszykarskiego Jamalex Polonia 1912 Leszno. W 2018 ponownie wybrano go do wrocławskiej rady miejskiej[9].
W 2001 doktor nauk biologicznych Jarosław Kania z Uniwersytetu Wrocławskiego na cześć Macieja Zielińskiego odkryty przez siebie nowy gatunek chrząszcza z Namibii nazwał Pomphus zielinskii[10][11]. W 2006 Śląsk Wrocław uhonorował koszykarza, zastrzegając numer klubowy 9., z którym Maciej Zieliński grał przez lata w tym zespole.
Radosław Hyży (ur. 8 lutego 1977 w Strzelnie) – polski koszykarz występujący na pozycji silnego skrzydłowego, wychowanek SKS Kasprowicza Inowrocław, 54-krotny reprezentant Polski, uczestnik mistrzostw Europy w 2007, medalista mistrzostw Polski i Czech, trzykrotny zdobywca pucharu Polski, czterokrotny uczestnik meczu gwiazd Polskiej Ligi Koszykówki. Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem, komentuje także spotkania NBA na Canal+ Sport.
Profesjonalną karierę rozpoczął w sezonie 1994/1995 w zespole Noteci Inowrocław, którego barwy reprezentował do 1997, kiedy przeszedł do Unii Tarnów. W Unii występował do końca sezonu 1999/2000, po czym podpisał kontrakt z Czarnymi Słupsk, gdzie grał przez jeden sezon. Następnie wyjechał do Francji – przez kolejne dwa sezony reprezentował JDA Dijon. Potem dołączył do występującego wówczas w Eurolidze Śląska Wrocław, z którym w sezonie 2003/2004 zdobył wicemistrzostwo Polski, a także Puchar Polski. W Śląsku występował do końca sezonu 2004/2005, po czym przeszedł do Turowa Zgorzelec. W sezonach 2004/2005 oraz 2005/2006 został wybrany do Meczu Gwiazd PLK. Po jednym sezonie w Turowie powrócił do Śląska, którego barwy reprezentował przez kolejne dwa sezony, dwukrotnie zdobywając brązowy medal PLK. W sezonie 2008/2009 grał w Baskecie Kwidzyn, a następnie w chorwackim zespole KK Kastela. W sezonie 2009/2010 występował w czeskim BK Prostějov, z którym zdobył wicemistrzostwo Czech. Od rundy zasadniczej 2011 ponownie był zawodnikiem Śląska Wrocław, z którym awansował do I ligi i zdobył Puchar PZKosz 2012 (w meczu półfinałowym ze Startem Gdynia wyróżniony nagrodą MVP). W sezonie 2012/2013 awansował ze Śląskiem Wrocław do PLK. W najwyższej klasie rozgrywkowej z klubem tym rozegrał 2 sezony, występując w nich w odpowiednio 30 (2013/2014) i 9 (2014/2015) meczach ligowych. Po sezonie 2014/2015 zakończył karierę zawodniczą i objął funkcję asystenta trenera w Śląsku. W listopadzie 2016 objął funkcję pierwszego trenera w Zetkama Doral Nysa Kłodzko, drużyny występującej w I lidze męskiej.
Był także reprezentantem Polski – w 2007 grał na mistrzostwach Europy w koszykówce. W sumie w seniorskiej kadrze rozegrał 54 spotkania.
W sezonie 2015/2016 pełnił funkcję asystenta trenera w Śląsku.
Od listopada 2016 do października 2017 pierwszy trener I ligowej Zetkamy Doral Nysy Kłodzko.
22 maja 2019 opuścił stanowisko głównego trenera Śląska Wrocław.
źródło: Wikipedia